Chłoniaki, których nie znamy. Problem, którego nie widzimy (cz. II. Jakość Życia)

Miałam jedna sytuację na początku choroby. Jedna osoba mi stwierdziła, że nie powinnam pracować, ponieważ zarażam innych, ciężko jest pracować z tą chorobą. Ja pracuje w tej chwili 7 godzin dziennie. Po tych 7 godzinach, czuje się tak jakbym, nie wiem, zdobyła Tatry.

Życie z tą chorobą jest straszne, bo jest dużo komplikacji, jest uciążliwe, nie można wielu rzeczy robić. Są stadia gorsze, są stadia lepsze i jest tak zwana remisja. Jest wiele czynników, których po prostu nie mogę robić. Nie mogę stosować na przykład gorących kąpieli, jest to w ogóle zabronione. Nie mogę na przykład sprzątać mieszkania środkami, które normalny człowiek kupuje. Po prostu reaguje przez drogi oddechowe, przez kontakt ze skórą wiec wiadomo popękane usta, zmiany w jamie ustnej, deformacja paznokcia, pękają pięty. Jest to bolesne, nie da się stanąć.